Een gezonken pakjesboot zorgde voor ontdane kinderen en klagende ouders. Nu zit het Sinterklaas natuurlijk nooit mee op de weg hier naartoe, er is écht altijd wel wat, maar dat is eigenlijk alleen maar goed..
Kritisch denken, creatieve oplossingen verzinnen, zelfvertrouwen, veerkracht. Het zijn allemaal (21-eeuwse) vaardigheden waarvan ouders graag zien dat kinderen deze ontwikkelen. Voor de nabije toekomst, maar ook zeker voor ‘later’, want er zullen steeds meer ingewikkelde vraagstukken ontstaan waarbij dit soort vaardigheden hard nodig zijn om staande te blijven.
De eerste reactie is waarschijnlijk dat je je kinderen wilt beschermen bij het risico op tegenslag en teleurstelling. Want de wereld is al zo hard. Wie weet denk je er zelfs over om ons kleine Vaderlandse leugentje dan maar eerder op te biechten. Maar kinderen leren door doen, meemaken, beleven, experimenteren, oefenen. Dus dat geldt ook voor tegenslagen en de eventuele emoties die daarbij horen.
Wanneer je kinderen bij een ‘tegenslag’, zoals een gezonken pakjesboot, vraagt wat ze ervan vinden, wat ze voelen, maar ze ook vraagt; ‘Hoe zou jij dit oplossen? Wat denk je dat Sinterklaas nu kan doen?’, dan leer je ze out of the box en oplossingsgericht denken, je geeft ze veerkracht mee en ze bouwen zo aan het kunnen vertrouwen op zichzelf.
Het ‘verhaal’ van Sinterklaas en andere sprookjes, waarin er ook altijd iets spannends zit, dragen op die manier bij aan de ontwikkeling van kinderen die de toekomst prima aan kunnen. Hans werd niet opgegeten door heks dankzij de inventiviteit van Grietje en ook Klein Duimpje blonk uit in creatief denken met z’n kiezelsteentjes, wisseltrucs en veerkracht. ‘Het zit nu niet mee, maar ik heb eerder tegenslagen meegemaakt en toen ben ik er ook zelf weer bovenop gekomen.’ En Sinterklaas trouwens ook:)
